حضرت علی علیه السلام می فرماید:

ایها الناس منْ سلک الطریق الواضح ورد الْماء و منْ خالف وقع فی التیه.

ای مردم، هر که راه روشن و راست را بپیماید، به آبادی می رسد و هرکه به بی راهه برود، در بیابان بی آب و گیاه فرود می آید.

انسان سیراب شده از زلال معنویت که از گنداب های آلوده و خواهش های نفسانی رو می گرداند و تنها رو به خالق آسمان ها دارد. آن گاه نیز که در برابر پیروی از خواهش های نفسانی قرار می گیرد، می گوید: «رب السْجن احب الی مما یدعونی الیه؛ پروردگارا زندان برایم محبوب تر است از آنچه مرا به آن فرا می خوانند.» (یوسف: 34). به راستی حضرت یوسف چه نگاهی به خواهش جنسی و لذت های شهوانی داشت که زندان را بر راحت طلبی در کاخ عزیز مصر ترجیح می داد؟! در وجود یوسف علیه السلام ، عقل و ایمان حاکم است و او آن جایی را دوست دارد که بتواند، باارزش ترین گوهر وجود خود، یعنی پاکی را از مکر و فریب راهزنان عزت، شرف و شخصیت حفظ کند، هر چند آنجا از سخت ترین شرایط اقلیمی، اقتصادی و جسمی باشد. او زندان را برمی گزیند تا جهل، جای گزین عقل نشود و در این راه، از خداوند متعال نیز یاری می خواهد:

والا تصرف عنی کیْدهن اصْب الیهن و اکنْ من الجاهلین. (یوسف: 34)

و اگر کید اینان را از من برنگردانی، به آنان مایل می شوم و آن گاه از جاهلان خواهم بود.

و با این اندیشه و تصمیم والا و کنترل اراده است که از سوی حق نیز پاسخ می شنود:

فاستجاب له ربه فصرف عنه کیدهن انه هو السمیع العلیم. (یوسف: 34)

پروردگارش دعای او را به اجابت رساند و کید ایشان را از او بگردانید و به راستی خدا شنوای داناست.

کسی که با خداوند چنین پیوندی دارد، از لذت برتر؛ یعنی جمال محبوب و محبت به او بهره مند می شود و به آسانی در دام شهوت ها گرفتار نمی آید.

هدف قرار دادن غریزه جنسی و پاسخ دادن به آن از هر راه ممکن، پی آمدهای زیان باری به همراه دارد، ولی کنترل غریزه ها و جهت دهی آن در راه درست، زمینه رشد و کمال آدمی را فراهم می کند.

در میان خواسته ها و غرایزهای موجود در نفس بشری، غریزه جنسی، آشکارتر و نمایان تر است. در نگاه استقلالی به غریزه ها و شهوت ها، هر اندیشه و عمل و راهی که به مطلوب غریزی بینجامد، جایز و روا شمرده می شود. چشم چرانی، خودارضایی، میل و گرایش به دیدن صحنه های مهیج و مانند آن، نتیجه نظر استقلالی به غریزه جنسی و در حقیقت، نادیده گرفتن مرتبه انسانی بشر است. بر اثر همین نگاه، برخی از افراد همه چیز را در دایره مادی، جنسی و شهوی دنبال می کنند و می کوشند از هر راه ممکن به خواسته های خود برسد. در مقابل این نگرش، نگاه ابزاری به غریزه جنسی وجود دارد که آن را عاملی برای رشد انسانی و ابزاری برای رسیدن به کمال و آراستگی به ویژگی های برجسته اخلاقی می شمارد. در این حال، به خواسته های شهوانی، در دایره عقل و شرع پاسخ داده می شود. امام علی علیه السلام می فرماید:

العاقل منْ عصی هواه فی طاعة ربه.

عاقل، کسی است که در راه اطاعت پروردگار، با هوای نفس مخالفت می کند.

آن بزرگوار در رهنمودی دیگر فرمود: «بر هوای خود مالک شو!» گرایش های شهوانی، از حیطه اختیار خارج است، ولی هدایت و جهت دهی به آن و شیوه به کارگیری آن، به چگونگی اراده و اختیار آدمی مربوط است. در مجموع، نگاه ابزاری به غریزه جنسی و استفاده درست از آن، بسیار سازنده است، ولی نگاه استقلالی به خواهش جنسی و خارج ساختن آن از دایره عقل و دین، هر چند لذت های شهوانی به همراه دارد، به قیمت تباهی مرتبه انسانی و از دست دادن فضیلت تمام می شود.